U wenst informatie over
Pijn over de buitenzijde van de elleboog, kan veroorzaakt worden door meer dan alleen een tenniselleboog. Ter hoogte van de elleboog, loopt een gedeelte van de nervus radialis in de spierbuik van de musculus supinator. Bij overmatige belasting van deze spier, kan de zenuw ingeklemd geraken en aanleiding geven tot een doffe pijn van de buitenzijde van de elleboog. De diagnose is niet altijd zo eenvoudig. 1
Lees ook dit artikel.
Wat is een radial tunnel syndroom:
Net zoals de nervus ulnaris aan de binnenzijde van de elleboog, kan ook een tak van de nervus radialis (nervus interosseus posterior) inklemmen aan de buitenzijde van de elleboog. Ter hoogte van de elleboog, splits de nervus radialis op in een sensibele en motore zenuwtak. De motore zenuwtak verdwijnt in de spierbuik van de musculus supinator. Aan het begin van deze spiertunnel kan de zenuw (nervus interosseus posterior) door repetitieve supinatiebewegingen, ingeklemd geraken en aanleiding geven tot doffe pijn aan de buitenzijde van de elleboog. 1
Het verschil met een tenniselleboog, is dat de doffe pijn zich lager situeert en dat er geen bewegingsbeperking noch pijn optreedt bij het gebruik van de strekkers van de pols.
Het verschil met een cubital tunnel syndroom, is dat een radiaal tunnel syndroom geen permanente inklemming vertoont, en vooral activiteitsafhankelijk is (supinatie). Dit maakt de diagnose met een elektromyografie (EMG) niet altijd voor de hand liggend.
Klachten:
De voornaamste klacht is een doffe pijn over de buitenzijde van het proximale derde van de voorarm, welke uitgelokt wordt door repetitieve pro- en supinatie bewegingen. De pijn is niet permanent aanwezig, vooral activiteits-afhankelijk.
Geen pijn bij het strekken van de pols tegen weerstand (typerend voor een tenniselleboog).
Diagnose:
De diagnose van een radiaal tunnel syndroom is niet altijd vanzelfsprekend. Ondanks een goede anamnese en uitgebreid klinisch onderzoek, zijn er vaak bijkomende onderzoeken nodig om de diagnose te bevestigen OF om andere diagnoses uit te sluiten.
Aangezien de klachten activiteits-afhankelijk zijn, kan een elektromyografie (EMG) geen sluitend antwoorden geven. Echografie kan mogelijks een kalibersprong aantonen van de zenuw. Een MRI kan helpen, ook om andere diagnoses uit te sluiten. Differentieel diagnostisch moeten we een onderscheid
maken met een tenniselleboog, een plica synovialis, postero-laterale rotatoire instabiliteit van de elleboog of artrose tussen radiuskop en capitellum.
Waarom behandelen:
De patiënt wordt behandeld om op een efficiënte manier zijn levenskwaliteit terug te winnen. Bij langer bestaande klachten, kan dit een duidelijke weerslag hebben op dagdagelijks/professionele activiteiten.
De behandelingskeuze is afhankelijk van:
- De duur en intensiteit van de klachten.
- De ingesteldheid en verwachtingen van de patiënt
- De reeds voltrokken behandeling
Niet-operatief
Elke behandeling begint met een conservatieve aanpak. Dat wil eenvoudig zeggen zonder operatie.
Een deel hiervan bestaat uit het vermijden van uitlokkende factoren, bijvoorbeeld repetitieve supinatiebewegingen.
Verder zullen pijnstilling +/- ontstekingsremmers en ijsapplicatie mee deel uitmaken van conservatieve beleid. Wanneer er twijfel bestaat over de diagnose, kan altijd een proef-infiltratie voorgesteld worden. Hierbij wordt onder echografie, de zenuw tijdelijk verdoofd en zal het resulterend effect het verdere beleid bepalen.
Operatief
Patiënten die na een conservatieve behandeling blijvende klachten
ondervinden, stevenen af op een heelkundige behandeling. Via een incisie aan de buitenzijde van de elleboog, wordt de zenuw vrij gelegd over zijn verloop langsheen de elleboog.
Meer info ivm uw opname.
Operatie: samengevat
Verblijf
Dagopname
Anesthesie
Algemene verdoving
Duur operatie
30 min
Wondgenezing
2 weken
Immobilisatie
Geen
Kinesitherapie
Autorevalidatie
Wassen
Na 2 weken
Werkonbekwaam
2 - 4 weken
Sporten
2 - 4 weken
Autorijden
Na 2 weken
Volledig herstel
1 - 3 maanden
De ingreep: wat en voor wie?
Patiënten die na een conservatieve behandeling voor een radiaal tunnel syndroom blijvende klachten ondervinden, stevenen af op een heelkundige behandeling. Via een incisie over de buitenzijde van de elleboog, zal de nervus radialis over zijn gehele verloop langsheen de elleboog worden vrijgemaakt (release).
Na de ingreep wordt enkel een eenvoudig verband aangebracht, zonder periode van immobilisatie.
Wat moet er gebeuren voor de ingreep?
Voorafgaande aan de ingreep zal de patiënt zich begeven naar zijn huisarts voor het volgende:
- Preoperatieve vragenlijst ( allergie / medicatiefiche/…)
- Afname van preoperatieve onderzoeken
- Controle van de antistolling
- Advies tot rookstop
Hoe verloopt de ingreep?
De ingreep verloopt via het dagziekenhuis en gebeurt preferentieel onder algemene verdoving. De keuze voor algemene narcose is om extra hinder voor de zenuw te vermijden en na de ingreep de zenuw functioneel te kunnen testen. Na afloop van de ingreep wordt enkel een eenvoudig verband aangebracht, zonder immobilisatie.
Beleid tijdens de hospitalisatie:
Een goede pijncontrole staat centraal in de verdere nazorg tijdens uw verblijf in het ziekenhuis. Verder kan, indien nodig, de nodige wond – en toiletzorg verricht worden.
Beleid na ontslag:
Na het ontslag, wordt er een eenvoudig verband voorzien. Het verband dient altijd droog en proper te blijven. Men zal aangemoedigd worden de volledige arm zo functioneel mogelijk te gebruiken. Pijnstilling +/- ontstekingsremmers zullen systematisch voorgeschreven en ingenomen worden, om een maximaal comfort en een spoedig herstel te garanderen.
Controle en opvolging:
Na 2 weken worden de draadjes verwijderd. Een eerste klinische evaluatie zal gebeuren. Autorevalidatie krijgt hier de nodige aandacht.
Na 6 weken gebeurt een 2e postoperatieve controle. Indien stijfheid van de elleboog kan de behandeling aangepast worden en kinesitherapie eventueel opgestart worden.
Revalidatie:
Behalve een correcte wondzorg, worden er na de ingreep geen beperkingen opgelegd aan de patiënt. Men zal aangemoedigd worden om de arm zo functioneel mogelijk te gebruiken. Autorevalidatie is in de meeste gevallen voldoende. Eens de zenuw is vrijgemaakt, zijn de meest klachten dan ook verleden tijd.
Arbeidsongeschiktheid: 2- 4 weken
Eventuele complicaties:
- Zenuwletsel
- Nabloeding
- Wondproblemen/infectie
- Zenuwpijn over de voorarm
Nog enkele tips:
Ongeacht de diagnose, is het ontstaan van pijn aan de buitenzijde van de elleboog vaak een gevolg van overbelasting. Begin bij jezelf, en tracht eerst de uitlokkende factoren/bewegingen te vermijden, alvorens extra hulp te zoeken.
