U wenst informatie over
Wat is osteoporose en wat zijn osteoporotische fracturen van de wervelkolom
Osteoporose is een ziekte die de dichtheid en kwaliteit van de botten vermindert. De dichtheid refereert naar de botmassa (mineraaldichtheid) en de kwaliteit refereert naar de kwaliteit van de botvezels. Bij osteoporose verliezen botten hun kracht, worden ze poreuzer en fragieler en is er een verhoogd risico op botbreuken. Osteoporose treedt stil en progressief op, meestal zonder waarneembare symptomen of pijn, totdat de eerste breuk optreedt.
Het is een systemische ziekte, dus het kan elk bot in het lichaam beïnvloeden. Sommige botten, zoals de polsbeenderen, de botten in het bovenbeen en de wervels, zijn echter gevoeliger voor symptomen en voor breuken vanwege hun anatomische structuur en mechanische blootstelling aan zwaardere belastingen.
Het verlies van mechanische sterkte kan ervoor zorgen dat er fracturen in de wervelkolom optreden zonder enige vorm van lichamelijk letsel. Geschat wordt dat tot de helft van de vrouwen en een derde van de mannen tijdens hun leven minstens één osteoporotische wervelfractuur (vertebrale fractuur) meemaakt.
Klachten
Wervelfracturen als gevolg van osteoporose kunnen aanleiding geven tot het plotseling ontstaan van pijn. De patiënt voelt een plotselinge scherpe pijn (vaak geassocieerd met een "krak" in de rug). Het is meestal erger tijdens activiteiten en vermindert weer in rust. Wervelbreuken kunnen ernstige gevolgen hebben, waaronder lengteverlies, intense rugpijn en misvorming (soms Dowager's Hump genoemd). Vaak verbetert dit binnen 3 tot 12 weken naarmate de breuk geneest en zijn er geen nadelige gevolgen. Soms geneest de breuk te traag en ontstaan er aanhoudende pijn en verminderde fysieke activiteit samen met secundaire effecten, zoals een negatief zelfbeeld.
Soms, vooral wanneer er veel fracturen ontstaan, kan dit resulteren in misvormingen en het verlies van evenwicht in de wervelkolom.
Vanwege het herstellend vermogen van de wervelkolom zijn "stille" fracturen niet ongebruikelijk: na een periode van rugpijn knapt de patiënt weer op en vergeet de gebeurtenis. Röntgenfoto's, die om een andere reden op een later tijdstip worden gemaakt, kunnen de fractuurplaatsen onthullen, ook al zijn die nu zonder symptomen.
Diagnose:
Een röntgenfoto of MRI-scan (magnetische resonantiescan) kan bevestigen of er sprake is van een gebroken wervel.
Niet alle wervelfracturen bij ouderen zijn te wijten aan osteoporose. Osteoporose moet daarom worden aangetoond voordat de behandeling wordt gestart.
Een voorgeschiedenis van fracturen van de wervelkolom, pols of heup doet osteoporose vermoeden. Het meest betrouwbare onderzoek naar osteoporose is de DEXA-scan (Dual-Energy X-ray Absorptiometry). Met dit onderzoek is het niet alleen mogelijk om osteoporose te bevestigen, maar ook om de mate van osteoporose te bepalen.
Waarom behandelen:
1. Pijnverlichting
2. Stabilisatie van de gebroken wervel
3. Verbetering van eventuele misvorming
4. Verwijderen van druk op het ruggenmerg
5. Uitlijnen van de wervelkolom
Welke behandeling hangt af van:
De stabiliteit van de wervelfractuur.
De verandering van de vorm van de wervelkolom.
Vernauwing van de doorgang voor het ruggenmerg of zenuwen.
Niet-operatief:
Een niet-operatieve behandeling is gericht op het vertragen en voorkomen van de progressie van osteoporose, door het metabolisme van de botten te veranderen. Een gezond dieet en een gezonde levensstijl met lichaamsbeweging zijn belangrijke punten in de behandeling. Het voorkomen van vallen en "beschermende" hulpmiddelen, zoals wandelstokken of krukken, kunnen nuttig zijn voor oudere mensen.
Er zijn specifieke medicijnen beschikbaar (bisfosfonaten, hormonen etc.), die het verdere verlies van botmassa afremmen of vertragen en nieuwe botvorming stimuleren. Over het algemeen kan het innemen van calcium voor de verbetering van de botkwaliteit maanden tot jaren duren. Deze behandeling moet daarom gedurende een lange periode volgehouden worden en patiënten moeten regelmatig worden opgevolgd. Calcium en vitamine D zijn belangrijk bij de medische behandeling van osteoporose.
Operatief
Naar schatting hoeft ongeveer slechts 10% van alle osteoporotische wervelfracturen te worden geopereerd.
De belangrijkste doelstellingen van een chirurgische behandeling kunnen worden samengevat in de volgende punten:
1. Pijnverlichting
2. Stabilisatie van de gebroken wervel
3. Verbetering van eventuele misvorming
4. Verwijderen van druk op het ruggenmerg
5. Uitlijnen van de wervelkolom
Stabilisatie en pijnverlichting kunnen worden behandeld met een kyphoplasty of vertebroplastiek, wat betekent dat er een soort ''botcement'' in het bot wordt gebracht. Als er sprake is van een misvorming van de wervelkolom, kan dit soms worden verholpen door middel van uitgebreide chirurgische ingrepen met behulp van spinale instrumentatie.
Meer info ivm uw opname en de verdoving.
