Scoliose bij volwassenen

Wervelkolomafwijkingen bij volwassenen zijn afwijkingen in de stand of vorm van de wervelkolom, die meestal tijdens het volwassen leven worden ontdekt. Dit wordt ook wel scoliose genoemd en er zijn veel verschillende typen. De twee meest voorkomende vormen zijn idiopathische en degeneratieve afwijkingen.

Idiopathische afwijkingen ontstaan tijdens de kindertijd en veroorzaken op latere leeftijd problemen, zoals pijn. De groei aan beide zijden van de wervelkolom is meestal niet helemaal gelijk en dit verschil kan cosmetische problemen en/of pijn veroorzaken.

Degeneratieve afwijkingen ontstaan door slijtage, meestal later in het leven en het is aan een kant meestal erger dan aan de andere kant. Dit veroorzaakt pijn en in de loop van de tijd resulteert dit in veranderingen in de vorm van de rug, die ook aanzienlijke invaliditeit kunnen veroorzaken. Patiënten met degeneratieve afwijkingen zijn doorgaans ouder en er kunnen andere factoren meespelen die aan het probleem bijdragen, waaronder fracturen, door osteoporose of eerder trauma, of eerdere operaties aan de wervelkolom. Oudere patiënten kunnen ook moeite hebben met voorover buigen, wat van invloed is op lopen, slapen en in ernstiger gevallen, problemen met eten of aankleden. 1

Bij volwassen wervelkolomafwijkingen heeft de pijn verschillende oorzaken, waaronder spieren, facetgewrichten, tussenwervelschijven of samengedrukte of uitgerekte zenuwen. Soms is het lastig om de precieze diagnose voor de oorsprong van deze pijn te achterhalen. Als de oorsprong van de pijn bekend is, is het makkelijker om ervoor te zorgen dat de patiënt de juiste pijnbehandeling krijgt. De pijn kan verergeren als de patiënt angstgevoelens heeft. Bijvoorbeeld als de patiënt zich zorgen maakt over het ondergaan van een operatie of het verergeren van de aandoening. Deze angst kan het beste worden besproken met de betrokken zorgverleners, zodat het aangepakt kan worden.

vraag

Dit veroorzaakt pijn en in de loop van de tijd resulteert dit in veranderingen in de vorm van de rug, die ook aanzienlijke invaliditeit kunnen veroorzaken.

vraag

Omdat deze aandoening te maken heeft met de uitlijning en vorm van de wervelkolom, kan de diagnose het best worden gesteld met behulp van röntgenfoto's (radiografische beeldvorming).
Meestal staat de patiënt rechtop voor deze röntgenfoto's en worden er opnames van de volledige wervelkolom gemaakt. De arts kan, op een afdruk of de computer, de hoek- en vormveranderingen van de wervelkolom meten en indien nodig vaststellen of, en hoe deze kan worden behandeld.
Aanvullende beeldvormingsonderzoeken kunnen nodig zijn, zoals een CT- of MRI-scan. Elk type scan onthult verschillende aspecten van het probleem - het is niet zo dat de een beter is dan de andere.
Soms maakt de arts ook een foto van de patiënt om de vorm van de rug vóór, tijdens en na een mogelijke behandeling vast te leggen.

vraag

vraag

De behandeling wordt door de patiënt bepaald in het licht van de levenskwaliteit en het vermogen om met de verschijnselen te leven.
Indien er helemaal geen symptomen zijn, is er soms helemaal geen behandeling nodig. Het is belangrijk om de algemene conditie op peil te houden door middel van crosstraining oefeningen, terwijl de acute pijn langzaam verdwijnt.

Pijnbestrijding voor acute opflikkeringen van symptomen, zorgt ervoor dat een redelijk normale levensstijl gehandhaafd kan worden. Oefeningen en sporten kunnen helpen.

Injectiebehandelingen kunnen soms helpen.
Wervelkolomchirurgie kan een rol spelen bij de behandeling, bij falen van de niet-operatieve therapie en sterke beperking van de kwaliteit van leven.

Niet-operatief:

Conservatieve aanpassingen (ook wel niet-operatief genoemd) zijn erg belangrijk om volwassen wervelkolomafwijkingen te behandelen. Het is onwaarschijnlijk dat deze behandelingen de vorm van de wervelkolom volledig zullen corrigeren, maar ze kunnen ook andere voordelen hebben, zoals pijnverlichting en krachttoename.

Fysiotherapie is een belangrijk middel en helpt patiënten om zich aan te passen en spierkracht te ontwikkelen om te compenseren voor de veranderingen in de wervelkolom. Het duurt meestal een aantal sessies met de fysiotherapeut, voordat patiënten alle oefeningen geleerd hebben en begrijpen. Zelfs voor patiënten die uiteindelijk geopereerd moeten worden, zitten er vele voordelen aan pre-operatieve fysiotherapie, omdat deze kennis en algemene spieropbouw (conditionering) de patiënten erg zullen helpen met de postoperatieve fysiotherapie.

Een ergotherapeut is erg belangrijk om, indien nodig, verbeteringen in huis aan te brengen of loophulpmiddelen, zoals een wandelstok of een looprek, aan te bieden.
Pijnstillers kunnen het best worden voorgeschreven door een arts die regelmatig contact heeft met de patiënt, zodat de behandeling geoptimaliseerd kan worden en er goed op bijwerkingen gelet wordt. Zoals gezegd, is het belangrijk om te bepalen waar de pijn vandaan komt, omdat dit van invloed is op de optimale pijnbehandeling.

Chirurgie wordt meestal alleen overwogen voor de behandeling van volwassen wervelkolomafwijkingen, als alle conservatieve opties zijn geprobeerd.
Bij een operatie om wervelkolomafwijkingen te corrigeren, worden vaak metalen implantaten geplaatst om de wervelkolom in de goede stand te houden. Hierbij worden meestal schroeven in de wervels geplaatst. Deze schroeven worden met pinnen verbonden, die de gecorrigeerde positie van de wervelkolom vasthouden.
De risico's van wervelkolomoperaties zijn meestal hoger bij oudere patiënten, rokers en bij mensen met bijkomende medische aandoeningen. Al deze technieken moeten in detail met de chirurg besproken worden, voordat een operatie wordt overwogen.