U wenst informatie over
Spinale fracturen of wervelfracturen komen meestal voor in twee verschillende patiëntenpopulaties. Ze kunnen voorkomen bij een ouder persoon met osteoporose na zeer gering trauma, of bij een jongere na een fors trauma, zoals een auto-ongeluk, een val van grote hoogte, een ski-ongeluk etc.
Osteoporotische fracturen worden verder behandeld in de sectie over osteoporose.
Klachten
De wervelkolom is een sterke constructie en dient als ondersteuning van het lichaam, zodat de staande positie kan worden aangehouden. Ook dient de wervelkolom als beschermer voor de zenuwen van de bovenste en onderste delen van het lichaam. Een wervelfractuur van een of meer wervels is een dramatische gebeurtenis. In een verder gezond persoon, is er een zekere mate van kracht nodig voor het ontstaan van een wervelfractuur, en dit wordt het vaakst gezien bij grote traumatische gebeurtenissen zoals auto-ongelukken, valpartijen, contactsporten, skiën etc. De persoon met de wervelfractuur wordt meestal als spoedgeval naar het ziekenhuis gebracht met erg veel pijn in het gebied waar de fractuur zich bevindt. Vaak zijn er tegelijkertijd ook andere grote verwondingen.
Wervelfracturen kunnen in alle delen van de wervelkolom voorkomen. De meest getroffen gebieden zijn het onderste deel van de nek (cervicale wervelkolom) en het bovenste deel van de lage rug (lumbale wervelkolom). Nogmaals, afhankelijk van de hoeveelheid kracht die betrokken is bij de traumatische gebeurtenis, varieert de hoeveelheid schade aan de wervels. Er kan groot trauma zijn met uitgebreide schade aan de wervels, het ruggenmerg en de zenuwen, of er kan sprake zijn van gering trauma met veel minder schade aan de wervels. Gelukkig komt het zelden voor dat het ruggenmerg dusdanig beschadigd raakt, dat er verlamming kan optreden. Eén van de belangrijkste aandachtspunten voor zowel de betrokken persoon als de betrokken zorgverlener is om de ernst van de fractuur te beoordelen. Sommige fracturen moeten onmiddellijk worden geopereerd om het ruggenmerg te beschermen; andere instabiele fracturen moeten binnen 1-3 dagen worden geopereerd. Sommige stabiele fracturen hebben geen chirurgische behandeling nodig.
Aanvankelijk gaat een wervelfractuur gepaard met veel pijn, maar deze acute pijn verdwijnt meestal binnen 4 tot 8 weken. Ondanks een operatie of een behandeling met een korset, kunnen sommigen mensen aanhoudende pijn en houdingsveranderingen (verergerde kyfose) ervaren na een wervelfractuur. Zij worden aangeraden om dit met hun arts en fysiotherapeut te bespreken.
Diagnose
De diagnose wordt gesteld met behulp van anamnese, röntgenfoto’s, CT-beeldvorming en zo nodig MRI-beeldvorming.
Waarom behandelen
- Pijnklachten
- Houdingsverandering (verstoorde sagittale balans)
- Het ruggenmerg of zenuwen vrijmaken
Welke behandeling hangt af van
- De stabiliteit van de wervelfractuur.
- De verandering van de vorm van de wervelkolom.
- Vernauwing van de doorgang voor het ruggenmerg of zenuwen.
Niet-operatief:
- Behandeling met een korset of halskraag gedurende 6 tot 12 weken.
- Het korset werkt deels pijnverlagend, maar het kan ook de houdingsveranderingen verminderen terwijl de breuk geneest.
Operatief:
- Indien een operatie nodig is, is het belangrijkste doel om te voorkomen dat de breuk erger wordt en verdere schade aanricht, hetzij aan het ruggenmerg of aan de normale houding van de wervelkolom.
- Fracturen van de wervelkolom kunnen een bochel (kyfose) in de wervelkolom veroorzaken, wat kan leiden tot pijn en disfunctie vanwege de verandering in lichaamshouding.
- Daarom bestaat de chirurgische behandeling meestal uit fixatie door middel van schroeven en pinnen, die over en onder de aangedane wervels worden geplaatst, waardoor verdere veranderingen van de lichaamshouding worden voorkomen.
Meer info ivm uw opname en de verdoving.
